آیا فرگوسن زمان مناسبی را برای خداحافظی انتخاب کرد؟

سایت گل.برای بچه ها ازدست دادن پدر و مادر همیشه زود است.فرقی نمیکند در 40 سالگی باشد یا 80 سالگی.در سلامت کامل یا بعد از یک دوره ی بیماری سخت.مدتی طول میکشد تا این واقعیت را قبول کنی.

این چیزی است که هواداران منچستریونایتد این روزها با تمام وجود آن را احساس میکنند.پدر باشگاه تصمیم به رفتن گرفته و خبر آنقدر ناگهانی بود که هنوز هم بعد از چند روز اشکها بند نیامده.این سوال دائمآ در ذهن آنها تکرار میشود که آیا این بهترین زمان برای این تصمیم بود؟آیا فرگی نباید صبر میکردو حداقل برای یکی دو فصل دیگر روی نیمکت تیمش می نشست؟آیا تیم برای چنین دوره انتقالی آماده است؟

اگر بخواهیم تنها از زاویه دید هوادارانی که عاشق "فرگوسن"هستند و فوتبال بدون او برایشان معنی ندارد،نگاه کنیم،شاید او میتوانست چند فصل دیگر به کارش ادامه دهد و بعد از آن،به توصیه پزشکان،کنار برود ،اما بی تردید برای مردی که 27 سال از بهترین روزهای زندگی اش را صرف تبدیل یک باشگاه فراموش شده به یک برند جهانی و یکی از ثروتمندترین باشگاههای دنیا کرده،مهمترین مسئله،حفظ این میراث است.

مطمئنآ برای زمان خداحافظی اش،دو فاکتور را در نظر داشت،اول اینکه در اوج و کسب یک جام دیگر از نیمکت یونایتد کنار برود و مسئله دوم که شاید برای او مهمتر بود،داشتن توانایی لازم برای نظارت بر روند این دوره انتقالی بود.

در مورد اول تردیدی وجود ندارد که فرگوسن زمان مناسبی را انتخاب کرد.تیم او در این فصل مقتدرانه در لیگ برتر به قهرمانی رسید تا بیستمین قهرمانی یونایتد در لیگ انگلیس هم به نام فرگی ثبت شود.از سوی دیگر وضعیت کلی تیم(مجموعه بازیکنان،کیفیت و میانگین سنی آنها)شرایط بسیار خوبی دارد و کار را برای مربی بعدی آسان میکند.

اما در مورد دوم،فراموش نکنیم که فرگوسن مرز 71 سالگی را هم رد کرده است و برای پیر مردی در این سن،هیجان یک مسابقه فوتبال(اتفاقات دیدار منچستر در دیدار با رئال مادرید و فریادهای فرگوسن بعد از اخراج نانی را به یاد بیاورید)میتواند بسیار خطرناک باشد.وقتی فرگوسن در سال 2001 تصمیم به خداحافظی گرفت،بسیاری این تصمیم اورا  به نزدیک شدن او به 62سالگی مربوط دانستند:همان سنی که جک استین،سر مربی تیم ملی اسکاتلند،که فرگوسن دستیارش بود_در اثر حمله قلبی در گذشت.

البته خوشبختانه فرگی مرد قوی تری از استادش بود اما با ورود به دهه هشتم زندگی،به تآخیر انداختن این تصمیم تنها شرایط را پیچیده تر خواهد کرد.

فرگوسن میدانست که مربی بعدی بدون کمک او،با مشکلات زیادی مواجه خواهد شد و حجم انتظارات و مقایسه های پیاپی با افتخارات فرگوسن،هر مربی ای را از اولدترافورد گریزان خواهد کرد(اتفاقی که برای ویلف مک گینس و سایر مربیان منچستریونایتد بعد از سر مت بازبی رخ داد).پس بهترین گزینه،حضور فعال فرگوسن در این انتقال قدرت بود:دوره ای که فرگوسن فرصت خواهد داشت تا با نظارت کامل روی اوضاع،یونایتدها را همچنان در اوج نگه دارد.برای فرگی بردن یکی دو جام بیشتر،نمیتواند چیزی به جایگاه اسطوره ای او اضافه کند(هرچند خیلیها اعتقاد دارند تنها دو قهرمانی چمپیونز لیگ برای او کم است)اما کمک به ماندن منچستر یو نایتد در قله،میراث او را همیشگی خواهد کرد.

           ((فرگوسن عزیز،همیشه سالم و تندرست باشی))